با وجود اینکه دالتون فرض نموده بود که اتم ها ذرات تفکیک ناپذیری هستند، آزمایشهای انجام شده اوایل قرن گذشته نشان دادکه اتم ها خودشان شامل ذرات هستند. این آزمایشها نشان دادکه یک اتم حاوی دو نوع ذره است: یک هسته، هسته مرکزی اتم، که بار مثبت و بیشتر جرم اتم را دارد، و دیگری یک یا چند الکترون است. یک الکترون یک ذره بار منفی، خیلی سبک است که در ناحیه اطراف هسته بار مثبت اتم مرکزی وجود دارد.
کشف الکترون
در 1897 فیزیکدان بریتانیایی جی. جی. تامسون (شکل 1) با انجام یک سری آزمایشها نشان داد که اتم ها ذرات تفکیک ناپذیر نیستند. شکل 2 یک دستگاه آزمایش مشابه استفاده شده توسط تامسون را نشان می دهد. در این دستگاه، دو الکترود با منبع ولتاژ بالا به یک لوله شیشه ای خالی از هوا چسبیده است. الکترود منفی کاتد و الکترود مثبت آند نامیده شده اند. وقتی جریان ولتاژ-بالا روشن شده است، لوله شیشه ای نور سبز را منتشر می کند. آزمایشها نشان داد که این نور سبز با بر همکنش شیشه با اشعه های کاتدی، که اشعه های بوجود آمده از کاتد هستند، ایجاد شده است.
شکل 1
ژوزف جان تامسون
توانایی علمی جی. جی. تامسون زود با انتصابش به عنوان پروفسور آزمایشگاه کاوندیش دانشگاه کمبریج وقتی که وی هنوز 28 سالش نبود، تشخیص داده شد. بلافاصله پس از این انتصاب، تامسون تحقیق روی تخلیه الکتریکی گازها را شروع کرد. این کار با کشف الکترون در 1897 به اوج رسید. تامسون در 1909 برنده جایزه نوبل در فیزیک شد.
بعد از اینکه اشعه کاتدی، الکترود منفی را ترک کرد، و بسوی آند حرکت کرد، مقداری از اشعه از روزنه برای تشکیل پرتو عبور می کند (شکل 2). این پرتو از صفحه بار منفی دور و به طرف صفحه دارای بار مثبت خم می شود. (اشعه کاتدی بطور مستقیم مرئی نیست، ولی مواد معینی نظیر روی سولفید باعث تابش آن شده و در نتیجه شما می توانید آن را ببینید.) شکل 2 یک آزمایش مشابه را نشان می دهد، که اشعه کاتدی به صورت خمیده دیده می شود وقتی که یک آهنربا بسوی آن برده می شود. تامسون نشان داد که خصوصیات اشعه کاتدی از نوع جنس ماده سازنده کاتد مستقل است. با چنین سندی، او نتیجه گیری کرد که اشعه کاتدی شامل پرتوی از ذرات باردار منفی (یا الکترون ها) می شود و الکترون ها جز اصلی همه مواد هستند.
یک لوله تلویزیون از انحراف اشعه کاتدی با میدان مغناطیسی استفاده می کند. پرتوی از اشعه کاتدی به صفحه پوشش داده شده روی جلوی لوله، جاییکه با تغییر دادن مغناطیس تولید شده با سیم پیچ های الکترومغناطیسی هدایت می شود، پرتو تصویر درخشان را ترسیم می کند.
شکل 2
تشکیل اشعه کاتدی
اشعه کاتدی، کاتد یا الکترود منفی را ترک می کند، و بسوی آند یا بار مثبت شتاب گرفته است. مقداری از اشعه از روزنه آند برای تشکیل پرتو عبور کرده، در نهایت با صفحات الکتریکی در لوله منحرف شده است.
تامسون همچنین از آزمایشش توانست نسبت جرم الکترون، me، به بار الکتریکی الکترون، e را حساب کند. گر چه وی نتوانست هم جرم و هم بار را بطور جداگانه ای بدست بیاورد. در 1909 فیزیکدان ایالات متحده رابرت ملیکان با یک سری آزمایشهای مبتکرانه توانست بار الکترون را با مشاهده چگونگی پایین آمدن قطره روغن باردار در حضور یا عدم حضور میدان الکتریکی (شکل 3) بدست آورد. از این نوع آزمایش، بار الکترون 19-10×1/602 کولن (کولن، مخففش C، واحد بار الکتریکی است) بدست آمد. اگر شما از این با مقدار اخیر نسبت جرم به بار الکترون استفاده نمایید، شما جرم یک الکترون را k 9/109 × 10-31 kg بدست می آورید، که 1800 برابر کوچکتر از سبکترین اتم (هیدروژن) است. این خیلی واضح نشان می دهد که الکترون در حقیقت یک ذره زیر اتمی است.
شکل3
انحراف اشعه کاتدی با آهنربا
چپ: پرتو اشعه کاتدی از راست به چپ می رود. پرتو وقتی روی سطح سولفید روی می افتد مرئی است. وسط: اشعه ذرات منفی بسوی قطب جنوب آهنربای نزدیک شده به آن خم می شود. راست: وقتی آهنربا تغییر جهت می دهد پرتو در جهت مخالف خم می شود.
شکل 4
آزمایش قطره-روغن میلیکان
یک عطر پاش، یا بطری اسپری مه خالصی از قطرات روغن را وارد اتاق سربی بالایی می کند. قطرات متعدد بوجود آمده از طریق روزنه کوچک به اتاق سربی پایین افتاده، محلی که آزمایش با تعقیب حرکت قطره با میکروسکوپ ادامه می یابد. تعدادی از این قطرات در اثر اصطکاک با عطر پاش دارای یک یا چند الکترون و بار منفی هستند. قطره با بار منفی به سمت بالا جذب خواهد شد اگر آزمایش کننده جریان الکتریکی بین صفحات را روشن کند. سرعت بالا رفتن قطره (بدست آمده از زمان بالا رفتنش) بستگی به نسبت جرم به بار آن دارد، وشما می توانید بار الکترون را حساب کنید.
http://khaneashimiardabi.ir